RPET (پلی اتیلن ترفتالات بازیافتی) به دلیل قابلیت بازیافت و مزایای زیست محیطی، یک ماده متداول برای سینی های مواد غذایی است. هنگام مقایسه سینی های مواد غذایی RPET با مواد دیگر، مانند پلی استایرن (PS) یا پلاستیک بکر، تأثیرات محیطی می تواند به چندین روش متفاوت باشد:
مصرف منابع:
سینی غذا RPET از پلاستیک بازیافتی ساخته شده‌اند که تقاضا برای رزین پلاستیکی بکر حاصل از سوخت‌های فسیلی را کاهش می‌دهد. این امر به حفظ منابع طبیعی کمک می کند و استخراج و فرآوری مواد خام مورد نیاز برای تولید را کاهش می دهد. در مقابل، سینی های پلی استایرن و پلاستیک بکر به منابع غیر قابل تجدید متکی هستند.
مصرف انرژی: تولید سینی های RPET از مواد بازیافتی به طور کلی به انرژی کمتری در مقایسه با ساخت سینی از پلاستیک بکر یا پلی استایرن نیاز دارد. فرآیند بازیافت معمولاً شامل ذوب و اصلاح پلاستیک است، در حالی که تولید پلاستیک بکر یا پلی استایرن شامل فرآیندهای استخراج، پالایش و پلیمریزاسیون است که نیاز به ورودی انرژی قابل توجهی دارد.
انتشار گازهای گلخانه‌ای: تولید سینی‌های RPET انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتری در مقایسه با سینی‌های پلاستیکی یا پلی استایرن خالص ایجاد می‌کند. بازیافت پلاستیک نسبت به تولید پلاستیک از ابتدا گازهای گلخانه ای کمتری منتشر می کند. سینی های مواد غذایی RPET با منحرف کردن زباله های پلاستیکی از محل های دفن زباله و سوزاندن، به کاهش انتشار کربن مرتبط با مدیریت زباله کمک می کند.
مدیریت ضایعات: سینی های RPET دارای مزیتی در مدیریت زباله هستند زیرا قابل بازیافت هستند. با بازیافت سینی های RPET می توان میزان زباله های پلاستیکی را که وارد محل دفن زباله می شود یا به محیط زیست ختم می شود، کاهش داد. از سوی دیگر، پلی استایرن کمتر بازیافت می شود و اغلب در محل های دفن زباله یا به صورت زباله ختم می شود.
آلودگی محیطی: وقتی صحبت از آلودگی محیطی می شود، سینی های RPET عموماً در مقایسه با پلی استایرن تأثیر کمتری دارند. پلی استایرن می تواند به قطعات کوچک معروف به میکروپلاستیک ها تجزیه شود که می تواند توسط حیات وحش بلعیده شود و اثرات نامطلوبی بر اکوسیستم داشته باشد. سینی های RPET که از پلاستیک بازیافتی ساخته شده اند، به کاهش آلودگی کلی پلاستیک در محیط کمک می کنند.
中文简体
